حمل بار فله یکی از روش‌های رایج و اقتصادی در حمل‌ونقل دریایی است که به وسیله کشتی‌های تخصصی انجام می‌شود. این شیوه حمل‌ونقل برای جابه‌جایی محموله‌های بزرگ و عمدتاً بدون بسته‌بندی، مانند مواد معدنی، غلات، نفت و گاز، کاربرد گسترده‌ای دارد. امروزه کشتی‌های فله‌بر سهم قابل توجهی از ناوگان تجاری جهان را به خود اختصاص داده‌اند و ایران نیز با در اختیار داشتن ده‌ها کشتی فله‌بر، نقش فعالی در این عرصه ایفا می‌کند.
کشتی فله‌بر خشک (Bulk Carrier Dry)
کشتی‌های فله‌بر خشک برای حمل کالاهایی مانند غلات، زغال‌سنگ، سنگ‌آهن و سایر مواد جامد بدون بسته‌بندی طراحی شده‌اند. این کشتی‌ها معمولاً موتور محرکه خود را در قسمت انتهایی دارند و مجهز به انبارهای بزرگ و یک طبقه با ساختار قیف‌مانند هستند. درب‌های انبار در عرشه قرار گرفته و امکان بارگیری و تخلیه سریع را فراهم می‌کنند. کشتی‌های فله‌بر خشک بیشترین حجم حمل غلات و مواد معدنی را در سطح جهان بر عهده دارند.
کشتی فله‌بر مایع (Liquid Bulk Carrier)
برای حمل محموله‌های مایع فله، از کشتی‌های تانکر استفاده می‌شود. این کشتی‌ها بر اساس نوع مایعی که حمل می‌کنند به چند دسته تقسیم می‌شوند:
نفتکش (Oil Tanker): مخصوص حمل نفت خام و فرآورده‌های نفتی
تانکر حمل گاز مایع (Liquid Gas Carrier): ویژه انتقال گازهای مایع مانند LNG و LPG
تانکر حمل مواد شیمیایی (Chemical Carrier): برای جابه‌جایی مواد شیمیایی مایع به صورت فله
جمع‌بندی
حمل بار فله دریایی یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای جابه‌جایی محموله‌های عمده و بدون بسته‌بندی در تجارت بین‌المللی است. چه برای حمل مواد خشک مانند غلات و سنگ‌آهن و چه برای انتقال مایعاتی مانند نفت و گاز، کشتی‌های فله‌بر نقش کلیدی در زنجیره تأمین جهانی ایفا می‌کنند. انتخاب نوع کشتی متناسب با نوع کالا، امنیت و بهینه‌سازی هزینه حمل را تضمین می‌کند.
